از زمان راه‌اندازی عمومی زیگ، بعضی از کاربران‌مان از ما گله می‌کنند که چرا به‌جای کلمه‌ی «پیشخوان» از «پیشخان» استفاده کرده‌ایم. آیا واقعاً «پیشخوان» صورت صحیح املای این کلمه است؟ استفاده از «پیشخان» اشتباهی از سمت ما بوده یا فکرشده از آن استفاده کرده‌ایم؟

پیشخوان و پیشخان دو کلمه با دو معنای متفاوت‌اند. بیایید نگاهی به معنای آن‌ها بیندازیم.  پیشخان به سطح بلندی گفته می‌شود که در فروشگاه‌های مختلف، از کتاب‌فروشی‌ها گرفته تا کافه‌ها و بانک‌ها، به‌صورت میز، قفسه‌ی شیشه‌ای یا دیواره‌های کوتاه بین فروشنده و مشتری فاصله ایجاد می‌کند و خدمت از پشت آن به مشتری ارائه می‌شود. اما پیشخوان به کسی گفته می‌شود که در مجالس روضه، پیش از واعظ یا روضه‌خوان اصلی، با خواندن روضه‌ای کوتاه مجلس را گرم می‌کند. در این کاربرد شاید کلمه‌ی «پامنبری» برای ذهن آشناتر باشد.

اما فرهنگ‌های معتبر فارسی چه می‌گویند؟ فرهنگ معین و فرهنگ درست‌نویسی سخن، تنها صورت «پیشخان» را صحیح دانسته‌اند. فرهنگ دهخدا هر دو صورت را ضبط کرده، اما کلمه‌ی «پیشخوان» را به «پیشخان» ارجاع داده است. ابوالحسن نجفی نیز در کتاب «غلط ننویسیم» بر درست بودن «پیشخان» در معنای اول تاکید کرده و «پیشخوان» را غلط رایج دانسته است. در نهایت فرهنگستان زبان فارسی، که وظیفه‌ی یکسان‌سازی رسم‌الخط را بر عهده دارد، برای معنای اول، این کلمه را با املای «پیشخان» صحیح می‌داند.

کلمه‌ی «پیشخوان» را احتمالاً بیش از هر جایی، سردر دفاتر خدمات الکترونیکی دولتی و با همین املا دیده‌ایم. البته اگر تجربه‌ی استفاده از نسخه‌ی فارسی وردپرس را نیز داشته باشید، این کلمه را با همین املا آنجا نیز دیده‌اید. اما همان‌طور که پیش‌تر گفتیم، صورت صحیح املای این کلمه برای این کاربردها، «پیشخان» است. ما نیز در زیگ درست دیدیم که تن به غلط مصطلح ندهیم و از این کلمه با همین املا استفاده کنیم.